Friday, August 28, 2020

ذکرمصیبت العطش گفتن حسین ابن علی در کربلا



از قدیم الایام گفته اند

وصف العیش کل عیش

وصف المصیبه نصف المصیبه

اگر شما به در این روزها از کشته شدن حسین این علی (مج) در کربلا خشنود هستید ، داستان العطش حسین در کربلا از قلم ما سردار پیروز کربلا، شمر برایتان عیش خواهد بود و اگر از آن دسته از کسانی هستید که اینروزها خودشان به لجن می گیرند بدون تردید این داستان برایتان مصیبتی خواهد بود که آن نصفش ناپیداست. 

در روز عاشورا هنگام دستگیری حسین که در خیمه زینب پنهان شده بود وی با فریادهایی بلندو گوشخراش مانند زوزه شغال العطش می گفت وی تشنه نبود از شدت عمل و سوزش داروی نظافت زمان شاه بنام بوتو کوِئیک (واجبی جمهوری اسلامی) مینالید. وی این دارو را به طمع گاییدن حوریان بهشتی پس از شهادت به خود مالیده بود که مابرای حفظ ناموس حوریان بهشتی و آبروی بارگه الهی پیش از به شهادت رسیدن ویرا دستگیر نمودیم و اگر گردنش نمی زدیم وی جانباز صد در صدی میشد و شیعیان اینروزها بجای شله زرد ، حلیم دودی باطعم دنبلان می خوردند

  

 بو تو کوئیک را زمان  شاه برای ضربه زدن به دین مبین اسلام بجای واجبی وارد بازار نمودند تا امام حسین العطش بگوید و جیگر زینب کباب شود ، امام خمینی هی نگوید روضه زنده نگه دارید  که ما به روضه زنده یم و سعید امامی دو کاسه واجبی نخورد و حسن روحانی در جلسه دولت روضه دامادی قاسم را نخواند،خامنه ای نرمش قهرمانانه را با صلح حسنی وپولهای چاپیده شده کش  ندهد قاسم سلیمانی به گا نرود و کتلت نشود 


هنگامى كه روز عاشورا فرا رسيد، امام حسين عليه السّلام صبح زود، دستور داد خيمه‏اى برپا كردند، و ظرف بزرگى در ميان خيمه نهادند و در ميان آن ظرف مشك فراوان بود، و در كنار آن (يا در داخل آن) نوره نهادند، آنگاه امام حسين عليه السّلام براى تنظيف به درون خيمه رفت.

روايت شده: برير بن خضير همدانى، و عبد الرّحمن بن عبد ربّه انصارى بر در خيمه ايستادند تا بعد از امام عليه السّلام براى تنظيف داخل خيمه شوند، در اين هنگام برير با عبد الرّحمن شوخى مى‏كرد و مى‏خنديد.

عبد الرّحمن به او گفت: «اى برير! آيا مى‏خندى؟ اكنون وقت خنده و شوخى نيست.» برير جواب داد: «بستگانم مى‏دانند كه من نه در جوانى و نه در پيرى اهل شوخى و بيهوده گويى نبوده و نيستم، امّا اكنون كه شوخى كردم به خاطر شادى بسيار است كه در پيش داريم، سوگند به خدا فاصله ما با معانقه با حوريان بهشتى، جز ساعتى نيست كه ما در اين ساعت با اين دشمنان بجنگيم و كشته شويم.»


غم نامه كربلا (ترجمه اللهوف على قتلى الطفوف‏)، سيد على بن موسى بن طاووس (م 664 هجری)، مترجم: محمد محمدى اشتهاردى‏، تهران، نشر مطهر، چ اول‏:1377 ش‏. ص:119.

 

1 comment:

Anonymous said...

کیر شمر تا دسته در کون حضرت زینب سلام الله علیها