به یاد یزید

  

این چکامه را از وبلاگ یزید آورده ایم اربعین شما شاد باد

حکایت : گویند که چون ز کربلا رفت آن قافله ی ِ اسیر تا شام در بارگه ِ یزید ، زینب فریاد کشید و داد دشنام زیر و زبر ِ یزید را گفت هم شرم نکرد از در و بام بشنید یزید و ، گفت : باری حق داری ؛ ازآن که سوگواری لیکن ، تو بیا بگو به بنده ای دختر ِ بدترین درنده گر زانکه قضیّه بود وارو می کرد برادرت ورق رو پیروز بُد او و بنده مغلوب در مقعد ِ من نبود صد چوب ؟ بر همسر ِ من جفا نمی کرد ؟ کون و کُس ِ او ، هوا نمی کرد ؟ سیّد ز کمر درو نمی ریخت ؛ مافنگی و زشت و کوژ و بد ریخت ؟! وانگاه نمی فروخت او را چون مست که بشکند سبو را ؟ با خواهرکان ِ من نمی خفت ؟ پیش و پس ِ جمله را نمی سُفت ؟ اولاد ِ ذکور ِ من نمی کُشت ؟ اولاد ِ اُناث ِ من نمی گاد ؟ وانگه همه را به تیغ ِ خونریز جامی ز می ِ اجل نمی داد ؟ هفتاد و دو پشت ِ من نمی سوخت ؟ خود یک میلیون دهان نمی دوخت ؟ بر باد نبود خان و مان ام ؟ کافی است برا ت ، یا بخوانم ؟! از این همه ، ما یک از هزاریم کی این همه زشت و نابکاریم ؟ * زینب به لبان ِ همچو قهوه یک عشوه نمود ، اِند ِ شهوه : کای خورده فریب ِ زَرق ِ کَهگِل  حق بود برادرم ، تو باطل !!                                                                    سوم و چهارم ِ تیرماه 83 پست شد به دست ِ خودمون : یزید بن معاویّه ؛ فی یوم ِ امروز آدینه ، پنجم ِ تیر 83 ، ساعت ِ ؟