ننگ امروزی شدن

ننگ امروزی شدن
نه! در شان خودمان نمیدانیم که شمرنامه را حتی برای یک آن هم که شده "امروز" بنامیم، ما کجا و زندانی کردن اندیشه در پشت خطهای قرمز حکومت اسلامی کجا؟ خنده دار نیست! ما که به سرتا پای حکومت اسلامی و بنیان گذاران آن از جمال محمد رسول الله(مج) گرفته تا پنج تن آل عبا ریده ایم کجا و اینکه از نوشته کسانی نسخه برداری کنیم که در چهارچوب نظام اسلامی بگونه ای مینویسند که مبادا به پر عبای رهبر آن برخورد کند کجا؟ ما که گردن سید الجاکشین حسین ابن علی زده و خواهرش را گاییده کجا و خود را پیرو خط مادر جنده ای از قماش خمینی خواندن کجا؟
آنقدر می دانیم و آگاه هستیم، که وارد بازی کسانی نشویم که نه تنها حقیقت را فدای مصلحت کرده اند بلکه پا را از فرومایگی فراتر گذشته و هر حقیقتی را فدای مصلحت نظام اسلامیشان کرده اند. امروزیان کسانی هستند که پریروز در بیشنه جنایات حکومت اسلامی از سرکوبهای سالهای شصت و شصت و هفت شرکت کرده اند و بخشی از دستگاه سرکوب حکومت بوده اند و دیروز و امروز با قداست بخشیدن به چهره کریه آدمکشی چون خمینی، ابلهانه کوشش در حفظ حکومت اسلامی دارند.
دفاع از حق آزادی اندیشه و بالاتر از آن آزادی گزینش مردم در خواندن اندیشه های به نوشتار در آمده گوناگون، والاتر از آنست، که خود را حمال اندیشه پلید کسانی کرد که خواب سالهای طلایی" وحدت کلمه" امام خمینی(مج) را می بینند.می توان به دفاع از آزادی اندیشه و سخن پرداخت بدون اینکه از نوشته های بی مایه امروزی های پیروی خط امام دیروز نسخه برداری کرد.
محدود کردن مبارزه برای آزادی سخن و اندیشه به ستیز فردی با آدمی چون مرتضوی و یا حتی خامنه ای کار فرومایگان و نابخردان است، چرا که مرتضوی و خامنه ای تنها مهره های کوچکی از دستگاه حکومت اسلامی می باشند، حکومت اسلامی و قانون اساسی آن که بر ولایت فقیه استوار است که مردم را گروهی نادان می انگارد که به قیم و ولی نیاز دارند که برای آنها تصمیم بگیرد که کدامين انديشه به نوشتار در آمده را بخوانند و يا نخوانند.