Saturday, January 15, 2005

ره آورد کربلا

ره آورد کربلا (1)
بازگشت شمر

به کوری چشم چشمبراهان مهدی(مج)، نایب بر حقش سید علی خامنه ای(زج) و سربازان بی پدر مادرش و بویژه به کوری چشم خانواده های شهیدان و جانبازان ما از سفر خود به عراق بازگشتیم، پیش از هر چیز یاد آوری کنیم که برای پیشبرد برنامه ها و کمکهای انسانی سازمان ملل به مردم عراق در ماموریتی برای این سازمان به عراق رفته بودیم.

زیارت
باری در همان نخستین روزهای بودن خود در عراق به کربلا رفته و بر سر گور سیدالجاکشین حسین ابن علی، برسم ادب شمري، به یاد روزهای خوش کربلا، ناله هاي دلنواز و ارگاسم آلود زينب شاشیدیم، همچین به یاد شهدای اسلام و بویژه مادر جندگان بسیجی و سپاهی که برای فتح کربلا سر خود را به باد داده و به مقام رفیع جاکشی نائل گشته بودند بر سر گوری که بنا بر گفته شیعیان از آن عباس ابن علی است رفته و یک شکم سیر ریدیم.

لشکر بدر
همانگونه که میدانید لشکر بدر که بیست و سه سال آزگار با پول مفت مردم فلاکت زده مردم ایران به پروار گرفته شده بود پس از سرنگونی صدام حسین با توافقی سه جانبه از سوی بریتانیا، آمریکا و حکومت اسلامی بی سرو صدا با زين و برگ وارد عراق گردید. باری بخش کوچکی از این لشکر در جنوب عراق ماندگار گردیده و در سایه و پناه نیروی های بریتانیایی، حکومتکی اسلامی تشکیل داده اند و از یکسو به چاپیدن مردم پرداخته و از سوی دیگر بنا بر شریعت اسلام سرگرم، بریدن دست و پای مردم عراق هستند و پای زنان عراقی را از کوی و برزن بریده اند، بهررو اینکه نیروهای بریتانیای در جنوب عراق کمترین مشکلی ندارند خود بهترین نشان از وجود حکومت اسلامی در جنوب عراق است.



سربازان امام زمان(مج) ، پادوی یانکی ها و "الوان فاشیسته فی العراق"

بخش دیگر لشکر بدر به پادوی سربازان آمریکایی روی آورده و به همراه دسته بزرگی از سپاه مهدی که پس از پادرمیانی نیروهای ویژه بریتانیایی از مقتدا صدر جدا شده بودند، گارد ملی! عراق را تشکیل داده اند و مانند کمیته چیان و پاسداران تازه بدوران رسیده سالهای پنجاه و هفت تا شصت علاقه زیادی به یونیفرم فاشیستی رنگ که همان اسود ما عربها و سیاه شما عجمها می باشد دارند و یکدیگر اخوی می نامد، رفتارشان در برابر سربازان آمریکایی نوکر مآبانه و یاد آور رفتار گماشتگان است. برای خود شیرنی به مردم ایران دشنام داده ولی کمترین سخنی بر علیه حکومت اسلامی به زبان نمی آورند.

No comments: